Ослободувањето на професорот (Извадок од романот - Тајното Братство)

Искрено, не сум гледал ниту еден филм во кој агентите на ЦИА се прикажани како човечки суштества. За нас се има изградено мит дека сме нешто како надбитија или полубожества, т.е. митолошки суштества со повеќе животи. А, всушност, ние сме само натпросечно интелигентни луѓе, кои имаат и натпросечен интегритет. Особено, од агентите за специјални задачи се бара да имаат големо срце, полно со храброст и пожртвуваност. Агентите на ЦИА се тешко поткупливи. И, конечно, најсериозниот, а во исто време, и најпатетичниот предуслов е многу да ја сакаме татковината и да сме подготвени да паднеме жртви за нејзина добробит. И, ништо повеќе! Како и да е, со помош на холивидската продукција за нас надвладеа стереотипот дека немаме чувства и дека сме налик на титани кои се непобедливи. Идеологизацијата отишла дотаму што се мисли дека агент на ЦИА не оди ниту по мала ниту по голема нужда, и дека не прди и не подждригнува. Од нас очекуваат дури и кога сме средовечни накај стари да можеме да се сексаме како да имаме 20 години. Жалам што ќе ви ги урнам до самиот темел тие смешни илузии. Ние, агентите на ЦИА, исто како и сите вие, вршиме и физиолошки потреби, а и половиот орган со годините ни станува дисфункционален. Пиеме и разни апчиња за да ги надминеме разните состојби што доаѓаат со годините.

Јас, на пример, во моментов имам потреба да одам да мочам, а богами, и ми се прикака од чипсовите што ги изедов додека гледав порничи со ветеринари, но ситуацијата никако не ми дозволува да ги оставам мониторите без хуман надзор и да заминам по нужда во хемискиов тоалет во сред жолтово комбе. Стравувам дека може да ми се случи да пропуштам некоја случка и да не успеам да пренесам навреме евентуална ситуација што е од круцијална важност за безбедноста на мојата земја, Америка.

Решив да го истрпам зортот и да ги стегам сфинктерите додека се може, зашто морав да видам што ќе се случува со Смиле во занданата. Со него беше критично. Згора на сѐ, и адвокатот изгледа ја имаше тенденциозно одложено својата посета на притворениот професор. Се  запрашав: како ли ќе врши нужда без употреба на рацете, облечен во таа чудна кошула. Најверојатно човеков на крајот ќе се испомоча в гаќи. Претпоставував дека токму тоа им е и целта, да го понижат, да го згазат и да го сотрат неговото достоинство. Стравував човеков да не изнајде начин и да се самоубие поради очајот, но тој засега мирно си спиеше. Изгледа му имаа пропишано огромна доза седативи и антидепресиви за да не дозволат да посегне на себе, зашто ваквите случки најсилно одекнуваа во меѓународната јавност. Во затворите ваквите настани можеа да бидат зачеток на бунт. Решив и јас да отспијам малку, секако откако ќе се испразнам. Го програмирав интелигентниот будилник да ме разбуди штом Смиле промрда и ќе стане од креветот.            

Утрото се разбудив во 5 часот. Освен што му го дадоа појадокот на Смиле, а истовремено му го одзедоа душекот, ништо драстично не се случуваше, па јас повторно си задремав. Некаде околу 10 часот повторно ме разбуди каналот од ќелијата на Смиле. Од заднината на ходникот се слушаа звуци од некоја радиостаница. Имаше вести. Професор Смиле седеше на креветот и си дремеше во летаргична состојба. Постојано ги повторуваше истите зборови:„Кофа, кофа...Виктор, Виктор...“

На радиото јасно се слушаа дневните вести:

„...од наши доверливи извори дознаваме дека околу полноќ минатата ноќ, премиерот и министерот за фауна си поднеле оставки. Оставките засега се неофицијални, бидејќи ги испратиле како СМС-пораки до претседателот на Собранието на Република Македонија. Нешто подоцна, претседателот на Собранието добил уште една дигитална оставка, и тоа од министерот за хумани внатрешни работи. Од неофицијални извори дознаваме дека сите оставки се поднесени поради притисокот од меѓународната заедница за неправилностите и недоволниот број собрани докази од истрагата на местото на настанот во врска со аферата ‘Проф’... Инаку, дознаваме дека оставките следувале веднаш по состанокот што го имале тројцата функционери со американската амбасадорка, нејзината екселенција, г-ѓата Џеси Блекбери...“

Наеднаш професорот се исправи, застана како за во строј во војска. Наеднаш почна да се смее и да плаче истовремено. Хистерија траеше неколку минути. Стражарот се приближуваше до вратата на притворениот Смиле, гледајќи ја оваа негова реакција со неверување.

                   „Еве ти, професоре, на, еве ти, земи и читај! Стигна од судијата дека обвинението е повлечено од страна на обвинителот. И лекарката Јелка потпишала дека можеш да излезеш, а и директорот на санкции е потпишан. Еве, потпиши се тука дека си го примил и задржи една копија!“, со воздишка заврши стражарот.

                „Ајде, облекувај се, зашто дојдоа дваесетина твои студенти по тебе со транспаренти на кои пишува: ‘Слобода за професор Смиленски...’ Те пуштаат веднаш да си одиш дома. Нормални ли се тие? Ееееј, улав народ! За час ќе им се убиеш ако не си под мој надзор, колку си ненормален! Првата кофа и – опааааа, отиде јабана! Туку, кој ме прашува мене?! А, треба да ме прашаат, зашто и јас знам некои работи што тие не ги знаат“, изговори гневно стражарот и на заминување ги фрли цивилните облеки на креветот на Смиле. Патем, ја остави вратата од ќелијата ширум отворена. 

Вестите на радиото продолжија по рекламите додека Смиле се облекуваше во цивилните одежди.

„... денешни извадоци од билтенот на Министерството за фауна: ...кај градскиот плоштад во близината на споменикот ‘Сашко на коњот’ се случи необичен злосторнички настан. Имено, кон 18 часот и 30 минути, точно 42 граѓани што излегувале од Музејот на жртвите на комунизмот и се упатиле да му се поклонат на колосалниот споменик ‘Сашко на коњот“ пријавија дека биле гризнати од 42 најразлични кучиња скитници. Кучињата откако го сториле кривичното дело ‘физички напад од фауна врз хумани ресурси’ пребегнале во сурија кон Градскиот парк. Се шпекулира дека кучињата биле потоа видени како се собираат кај чешмичката и дека се наредиле во круг, а потоа организирано, едно по едно, мокреле врз еден стар валкан машки чорап, кој бил поставен врз шест ситни јајца. Ова несоодветно однесување на кучињата научниците од бихевиоралната кучешка наука го припишуваат на  енормното загадување со ПМ10-честици, но и на неквалитетот на водените молекули во составот на ланскиот снег... Времето денес ќе биде облачно, со повремени врнежи од дожд во попладневните часови...“

Професорот се облече, уредно ја здипли робијашката облека и заедно со лудачката кошула педантно ги положи на  креветот. Излезе надвор од ќелијата и продолжи по ходникот - Ц, помина крај сопчето за бањање и дезинфекција, преку вратата на надзорниците, па полицајците на излезот, па конечно излезе низ злогласната црна врата. Оваа локација, за жал, не ми беше покриена со сигнал, но сепак, говорот оттаму  јасно се слушаше. Едниот од стражарите и полицајците беше шегобиец, па се обиде да го задева:

                „Побрзај профо, треба твојата ќелија да се исчисти за да сместиме нов гуштер. Некој млад ветеринар ни доаѓа на твоево место. Во моментов го бањаат. Кога го притворале, сакал да им скокне од прозорец од 15 кат... За него поднеле обвинение за сексуална изопаченост, т.е. за зоофилија во стек со некрофилија. На Фејсбук веќе кружи една слика на која се жвалел со умрено куче. Сликата веќе имала заработено над дваесет илјади лајка. Бљак...“

Гуруто и бајачката

И ова што ќе ви го раскажам не содржи никаква технолошка тајна на мојата агенција ЦИА, бидејќи сите тајни од овој вид беа веќе експонирани од страна на пребегнатиот агент на НСА од Америка во Русија, Сноуден. Имено, и малите деца веќе знаат дека високата резолуција на ЦЦД-камерите, комплементарни со оптичките уреди и имиџинг-технологиите во шпионските сателити овозможуваат да се набљудуваат детални активности на непријателските сили во предели што се надвор од цивилизацијата. Секако дека по потреба непријателските цели можеа и со навигација на проектил од сателит да се неутрализираат, но тоа никогаш не било и нема да биде моја работа. Моја главна мисија стана да им помогнам на луѓето и на животните што се во немилост на автократските режими во светот со тоа што ќе надгледувам, ќе документирам и ќе испраќам соодветни информации до централата. Токму во оваа Македонија луѓето ми беа блиски по менталитетот што си го добив како наследство преку моето домашно балканско воспитување. Од друга страна, пак, блиски ми беа и животните, зашто по магистрирањето на Станфорд од областа на информатичките технологии, јас веднаш се вработив во Силиконската долина во стартап-компанија под инкубаторот на една ќерка на компанијата Шмугл. 

Инаку, како што веќе ви навестив, работев на развивањето на софтверот за превод на кучешкиот гласовен и телесен јазик, познат како "Dog Translatоr". Во тој период имав три кучиња, едно црно, едно жолто и едно бело. Сите ми беа вдомени скитници-мешанци, со кои јас беспрекорно  комуницирав, да не речам како со луѓе. Чинам дури и подобро. По две години работа во Шмугл, јас преминав во ЦИА. „Ловците на глави“ ме изнајдоа и ми дадоа понуда што јас, не само како страстен патриот и лојален граѓанин на мојата држава – САД, но и како човек што не е поклоник на ниту една религија, туку строго се води во животот од науката и според законите на природата, тешко можев да ја одбијам. 

Инаку, апликацијата за автоматскиот преведувач од кучешки јазик ја развивме со помош на тимот од неколку млади информатички генијалци, кои имаа страсна љубов за своите кучиња миленици. ЦИА по моето заминување од централата ја разви оваа алатка до совршенство. Сега јас бев дојден овде во улога на специјален агент што си ги бере плодовите што самиот ги засадил. Можев да си го вклучам автоматскиот превод и да гледам во говорни облачиња што се зборува меѓу кучињата. Замислете колку вредни сведоштва за нас во ЦИА станаа достапни преку кучињата што до вчера беа само неми сведоци на настаните. Сега имам најави од агенцијата дека работат на преведувач на емоции на куче кој ќе може со помош на молекуларен сензор да ја детектира емотивната состојба на животното врз основа на некои протеини, ензими и хормони што ги излачило во дадениот момент. Така ќе може да се дознае дали е кучето тажно, среќно, депресивно, еуфорично, во агресивна фаза и слично. На тој начин, и без да испушта звуци или да мрда со телото, ние, агентите на ЦИА, ќе знаеме како се чувствува еден пес во дадена ситуација, па ќе можеме да ги прочитаме неговите емотивни сеќавања и да ги предвидиме неговите наредни постапки. Искрено, со душа чекав да ми го испорачаат на тестирање и евалуација прототипот од сензорот што се закачува на ајфон и го користи софтверот DogEmo 1.0. 

Но, да се вратам на дејството од интерес. Побарав од агентот во американската амбасада да ми даде сателитска информација од обезбедувањето на амбасадата за тоа на која локација отиде кучето Хектор. Ми стигна повратно координатите и кусо појаснување, дека Хектор е во моментов на средба со други кучиња во Градскиот парк. Инаку, низ паркот имавме инсталирано дваесетина камери од постариот модел, оние што се напојуваат со фотоволтаична ќелија. Овие камерчиња биле инсталирани делумно заради личната безбедност на американските амбасадори, кои често џогираат низ паркот во раните утрински часови, а делумно и за да ги гледаме припадници на власта, младите министри како се швалерисуваат, што за љубов на вистината, не беше нешто противзаконско. Сепак, имавме голема полза од снимките од локалниве политичарчиња како го кршат законот кога си ги возат љубовниците под дејство на алкохол, па попатно удираат паркирани коли, контејнери за ѓубре и урнисуваат бетонски столпчиња. Овие камерчиња беа поставени од еден мој колега што обезбедуваше еден претходен американски амбасадор. 

Како и да е, јас ги имав ИП-адресите на секоја од нив. Ги вклучив едновремено сите веќе на четвртиот по ред монитор и скенирав со очите за да видам на која од камерите се детектира физичка активност. Веднаш забележав дека сликата од едната од камерите е млечно-заматена. Веројатно беше испосрана од птици. Пробав да го изведам процесот на чистење, но надворешната сферна заштитна лушпа веќе се имаше залепено и запечено од топлината. Какашкиве од птица со стареењето понекогаш и полимеризираа доколку долготрајно беа изложени на дејството на УВ-зраците од Сонцето. Активирањето на бришачот од третата или последната надворешна лушпа не успеа да ја исчисти леќата, иако на сетирањето ја добив информација дека ова е 87 чистење, а хемикалијата беше предвидена за 100 чистења. Инаку, секоја од заштитните лушпи на леќата имаше улога на контрола на температурата, влажноста и надворешната контаминација, како во случајов. Требаше да пријавам да ја исчистат рачно. Но, нејсе, другите 19 камери даваа слики. Иако овие камери беа сомалку послаба резолуција отколку новите модели, јас сепак, имав претстава што се случува на оваа територија од моментален интерес. Веднаш се појави трепкачот со портокаловото квадратче на камерата 168.231.10.011. Ја зумирав сликата и го засилив звукот. Јасно се гледаше дека Хектор стои задишан, како божем беше истрчал маратон. Стоеше со телесен став што покажува голема почит кон соговорникот, кој, пак, беше еден постар шарен пес со големи мудри очи полни со кристално чист сјај и спокојство што се зрачи во околината. Веројатно беше просветлен. Веднаш до мудрецот стоеше една црна кратковлакнеста кучка со снежно бели шепи. Обајцата мудри песови си беа седнати на газовите. Го вклучив преводот и читав. 

                „Гуру наш, Изди-аве, имаме тревога! Вклучете ја сирената за аларм и свикајте собрание на членовите на братството. Мораме да ја консолидираме космичката енергија, па да направиме итен ритуал за ослободување на брат ми и неговиот стопан и животен сопатник“, изговори Хектор со невидена брзина и во еден здив, а на крајот од реченицата гласно зеде воздух. На тоа гуруто итро ја отвори книгата, набрзина ја пролиста и веднаш ја најде бараната страница. Веднаш почна да завива како волк за да објави дека ситуацијата е алармантна и дека е состојба на тревога.

                „Велиш треба ритуал за итно ослободување, а не кажуваш  од што, брате? Еве, погледни овде, си има мени во вадемекумов. Кажувај точно и прецизно за какво ослободување се работи? Ослободување од клетва, од црна магија, анатема? Ослободување од зависност, од алкохол, дрога или комар? Ослободување од турско, од фашизам, од диктатура? Ослободување од запоседнатост од демони? Ослободување од опсесија? Конкретно мора да се каже. И, плус тоа, за кој брат од твоите 69 браќа по мајка?“, запраша Гуруто.

              „Заборавивте, Гуру, о-о-о пресветол, да му го понудите и менито што го додадовме на последниот Космички конгрес, за ослободување од уплав и од уроченост“, го дополни црната кучка.

                „Ете и од тоа ослободуваме. Ај сега побргу одбери“, побара гуруто. 

               „Ослободување на брат ми Виктор – близнакот од заробеност во азилот за кучиња скитници во Рекиште, најконкретно кажано“, испука како од пушка Хектор. „И, плус тоа, истовремено ослободување на неговиот сопственик, професорот по археологија и античка историја, Смиле Смиленски, од истражниот затвор во Шутка; всушност, од затворската лудница, најконкретно.“

             ,,Запиши тука написмено, сине Хекторе. Дај детални податоците за субјектите. Бргу...“, изговори со мајчинска топлина црната кучка со белите шепи.

                Хектор со еден нокот веднаш ги запиша имињата врз земјената патека на која стоеја тројцата. Додека пишуваше, гласно си цивкаше, како да си спелуваше по кучешки самиот за себе.

           ,,Еве како ќе го осуетиме ослободувањето. Ќе ги повикаме 42-те кучиња од централната ложа Алфа-Омега од Меровиншкото кучешко братство за да го изведат ритуалот на ослободувањето на куче од шинтерница и човек од затворска лудница. Ритуалот ќе се практикува истовремено, зашто обата субјекти се силно енергетски поврзани.“ Откако го изговори ова, гуруто повторно фати да завива во волчешки манир.

                 „Што друго ви е потребно, гуру наш, кажувајте овој час?“, започна да говори како во сонет од стихови црната кучка. „Кои реквизити, кои магични зборови, кои магиски ритуали, кои ремедии ги барате од мене, гуру мој пресветол?“

         „Ооооо, ти сестро, видовита пророчице, бајачке наша Паладина, и ти брате побратиме Хектор. Ќе ни треба едно рало гаќи од инволвираниот премиер, влакна од крзното од субјектот–братот твој, шест јајца од некој гулабарник од населбата Пржино и езерска вода, црпната од кај Долно Дупени. И на крајот, да не заборавам, една смрдлива чорапа од професор Смиле. Не мора да е свежа, може и бајата“, изговори гуруто Изди-Аве, божем буквално чита од книгата. 

                                                                                      ..... продолжува....
Извадок од романот ТАЈНОТО БРАТСТВО

Повеќе од фифти-фифти за жените во политиката

Тоа што мажите според книгата на постанокот од Библијата се првата човеколика креација на Бога, тоа не значи дека се совршено битје. Напротив, животот на земјата и опстанокот на потомството зачувувањето на природата бараат многу повеќе од ефикасното складирање и процесирање на податоците во главата.

Менаџментот на жените

Просечниот штитеник на Марс има поголемата креативност но носи во себе посилна компонента на деструкција отколку една просечна штитенички на Венера. Мажите се ирационални и егоистични – она што го создаваат можат за го уништат за еден миг, како кравата со клоцањето на кантата млеко. За ова постојат бројни хипотези но и недвосмислени докази во историјата на војните. Супериорната физичка сила им дала да доминираат над женскиот род, иако, всушност, жената е идеалната човечка креација за микро-менаџирање: уредување животот во домот и семејството. И покрај еднаквите права пред законот,  бројот на самохрани татковци е значително помал од самохраните мајќи. Мажите, со чесни исклучоци, не го содржат во себе божествениот порив за растење на пород и продолжување на видот. Не ги знам бројките, но огромен е бројот и на спорови заведени во судот против неодговорни татковци што не плаќаат алиментација. И да не должиме, мажите во просек немаат еднакво чувство за живот. Илјада други реалистични и мерливи параметри ќе ви го потврдат истото: во мозоците на мајќите е вграден далеку подобар софтвер за основен семеен менаџмент. Конечно, штом жената подобро менаџира на микро-ниво, т.е. својата куќа, семејството, и уште ако добро и оди  со работната кариера, тогаш жената може да биде подобра за уредување на односите во државата. Тогаш жената е поподобна за во политиката.

 

Нокдаун статистики за мажите

За да се има поздрава држава, треба да се постигне мудроста на рамнотежата на јин-јанг, т.е. треба да се приближиме до моделот на владата на Канада, каде беше постигнат буквален џендер-баланс. Со оглед на бројките од психијатриските и казнените установи веќе сум склона да верувам дека за атер и за здравје на државата, многу повеќе жени отколку мажи се потребни во политиката.  Еве ви ги аргументите на мојата теза. Знам дека вам, мажите, ќе ви зададе нокдаун информацијава, но морам да ја соопштам вистината. Наскоро овие податоци ќе бидат објавени и во специјален извештај од Мониторингот на специјалните психијатриски болници од РМ. Имено, Хелсиншкиот Комитет направи мониторинг во рамките  на кој дојдовме до многу важни податоци во врска со човековите права и слободи во овие институции. Истражувајќи ги бројките, дојдов до интересни резултати: од околу 1200 штитеници на установата во текот на година дена, точно 25% се жени а 75% се мажи. Изненадувачки голема разлика! Зарем ова не значи дека  мажите се 3 пати поподложни на психијатриски заболувања, заклучете самите? Дали  од четири психијатриски пациенти тројца се мажи? Тоа е повеќе од евидентно. Дали веројатноста да еден маж политичар се претвори во психијатриски пациент е три пати поголема од веројатноста за една жена? И ова тврдење, верувам, статистачарите нема да ми го оспорат. Статистиките кај казнените установи, затворите, се слични. Доминантниот престапник на законот, а следствено и затвореник во една казнена институција е мажот. Ова преведено на јазикот на веројатноста во политиката е: секој маж-политичар со поголема веројатност ќе се претвори во крадец и злоупотребувач на функцијата отколку жената-политичар. Имај некој забелешка на овој исказ?

Погодна возраст

Анализата на штитениците на психијатриската установа по возраст,  покажа дека најзастапени се жените од 40-50 години. Тоа значи дека пикот на, наречете го, “женското лудило” е некако поврзано со периодот на менопаузирањето. Во превод, жените од оваа возрасна група треба да се држат надвор од политиката.  Затоа, пак, машкото “лудило” зема најголем замав кај старосната група од 50—60 години.  Јас би заклучила дека мажите можат да бидат подобри политичари само ако пораснат и созреат. Би додала уште дека и дека оваа возраст корелира со наглото опаѓање на потенцијата. Значи, требаат мажите во политиката на кои сексуалната активност да им е на залезот за да можат да се посветат на управувањето со државата. Веројатноста за појава на злоупотреба на државните кабинети за задоволување на сексуалните слконости или девијации е драстично помала кај просечен маж на возраст од над 60 години. 

Излегува дека, жената е поподобен човечки род за работа во политиката. Поготово, доколку децата (ако ги имала) се веќе испилени и одлетани, и кога микро-менаџментските проекти во домот и семејството се готови, кога професионалната кариера е беспрекорно стигната до врвот на хиерархијата, тогаш жената е идеалниот прототип на homo politicos. Заклучпкот е донесен  не само според менталниот склоп на роден менаџер, туку и според помалиот ризик од ментални и криминални девијации кај жената во однос на мажот. 

И навистина, доста ни беа во власта на РМ сите мочковци од пелени, сексуално девијантни личности со вградена хомофобија, хиперактивни сексуалци, криминалци и лудаци. Дајте им на жените да ги реинкарнираат руините од оваа земја.